09/12/17

O PASEO REPENTINO (1913)

Cando un pola noite parece ter tomado a decisión definitiva de ficar na casa, puxo a bata, despois de cea sentou na mesa iluminada disposto a facer aquel traballo ou aquel pasatempo despois do cal un acotío vai durmir, cando fóra o tempo vai tan desapracible que o máis natural resulta quedar na casa, cando un botou quedo xa tanto tempo na mesa que irse provocaría o abraio de todos, cando xa a escada está escura e a porta da entrada fechada, e cando a pesar de todo iso, un, nunha excitación repetina, quita a bata, aparece decontado vestido para saír á rúa, explica que ten que saír e o fai despois dunha breve despedida, coidando en ter deixado unha maior ou unha menor irritación dada a rapidez coa que bate a porta da casa, cando un está de novo na rúa cos membros que responden cunha mobilidade especial por esa liberdade inesperada que lles conseguiu, cando un sente só por esa decisión que concentra en si mesmo toda a capacidade de decidir, cando un dando ao feito unha maior importancia do normal, dáse de conta que ten máis forza para provocar e soportar o máis rápido dos cambios, e cando un vai así alancando altivo polas rúas, entón un, por esa noite, está totalmente desligado dunha familia que se converte no impropio, mentres un firme e denso, enche o peito, estrica as pernas e ascende á súa verdadeira estatura. Todo isto intensifícase, cando un, a esa hora serodia da noite, vai visitar un amigo para ver como lle vai.

FRANK KAFKA. Praga, Imperio Austrohúngaro, 1883 - Kierling, Austria, 1924.

Ningún comentario:

Publicar un comentario