Mestre
de obra.— "Ollade eses
bastións e eses
contrafortes:
diríase
que
foron construídos para toda a eternidade".
SCHILLER, ”Guillerme
Tell”
O albanel Abraham
Knupfer,
co esparavel na man, nos ares do andamio,
canta tan alto, ao ler os versos góticos da grande campá, que nivela cos seus
pés a igrexa de trinta arcobotantes e a cidade das trinta igrexas.
Ve como as tarascas trousan auga
desde as lousas ao abismo confuso das galerías; ve fiestras, pendentes,
pináculos, torreóns,
tellados e a madeirame, que
a ala dentada e
inmóbil dun falcón lixa cun punto gris.
Ve as
fortificacións que se recortan en
forma de estrela, a cidadela que se enfoncha como un pavo nun escudo de armas, os
patios dos palacios onde o sol
seca as fontes e
os claustros dos mosteiros onde a sombra xira arredor das pilastras.
As tropas imperiais aloxáronse no
arrabalde. Por alá, un
cabaleiro tamborila. Abraham
Knufer
distingue o seu chapeu tricorne, cos seus cordóns de la vermella, a súa
escarapela atravesada por un alamar e a súa cola atada cunha cinta.
Aínda ve algo máis,
no parque engalanado con xigantescos ramallos, en extensos prados
de esmeralda, uns soldados criban cos seus arcabuces un paxaro de madeira chantado na punta dun maio.
E no serán, cando a nave harmoniosa
da catedral adormece, deitada cos brazos en cruz, distingue desde a escada, no
horizonte, una poboación incendiada por xentes de armas, flamexante
como un
cometa no firmamento.
ALOYSIUS BERTRAND. Gaspar de la Nuit (1842)
