 |
Nella Marchesini, Father in the Study (1928)
|
Os que estragaban un conto bo ou escribían un cativo, enviábano
a un compoñedor de contos. Este era un velliño calvo, de
ollos moi vivos, que usaba uns anteollos pasados de moda, montados case na
punta do nariz, e estaba detrás dun mostrador baixiño, cheo de
poeirentos libros de contos de todas as idades e de todos os países.
A súa tenda tiña unha soa porta cara a rúa e el andaba sempre moi
atarefado. Dos seus grandes libros tiraba inesgotablemente palabras belas e
aínda frases enteiras, ou ben anacos de aventuras ou feitos
prodixiosos que anotaba nun papel branco, e logo, con paciencia e
amodo, ía engarzando eses materiais no conto roto.
Cando remataba a compoñedura, líase o conto tan ben que semellaba outro.
Disto vivía o velliño e tiña que manter a súa muller, dez
fillos ociosos, un can irlandés e dous gatos negros.
MARIANO SILVA Y ACEVES. De Campanitas de Plata (1925)
Ningún comentario:
Publicar un comentario