Oh,
nubes que polos ceos eternamente errades!
Longo colar de perlas voando na estepa azul,
exiliadas coma min, correndo cara ao sur,
lonxe do amado norte que, coma min, deixades!
Longo colar de perlas voando na estepa azul,
exiliadas coma min, correndo cara ao sur,
lonxe do amado norte que, coma min, deixades!
Que vos
impele? Un veredicto do Destino?
Algún oculto segredo? Un mal que se coñece?
Talvez cargades cun crime que envilece?
ou, de amigos velenosos un torpe desatino?
Algún oculto segredo? Un mal que se coñece?
Talvez cargades cun crime que envilece?
ou, de amigos velenosos un torpe desatino?
Non.
Fuxides cansas da irmá e estéril terra;
as tristezas e as paixóns sonvos estrañas.
Eternamente libres vagades nas frías entrañas,
e ignorarades, sen patria, a dor que o exilio encerra.
as tristezas e as paixóns sonvos estrañas.
Eternamente libres vagades nas frías entrañas,
e ignorarades, sen patria, a dor que o exilio encerra.
Mijaíl Lérmontov, (1814-1841).
Lérmontov: Poeta e pintor romántico ruso, de Moscova. A hostilidade contra o seu entorno
cultural, manifestada no poema “A morte do poeta”, motivado pola morte do seu idolatrado Pushkin, ocasionoulle un duro
desterro ao Cáucaso. “Nubes” é un dos seus poemas máis íntimos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario