nunha cama de chuvia con sabas feitas de vento
Ti que tes o Nadal da soidade, do sufrimento
es meu irmán, amigo
es meu irmán.
E ti que dormes só no pesadelo do ciume
nunha cama de rabia con sabas feitas de lume
e sofres o Nadal da soidade sen un queixume
es meu irmán, amigo
es meu irmán.
Nadal é en decembro
mais en maio pode ser
Nadal é en setembro
e cando a xente quixer.
Nadal é cando nace unha vida a amencer
Nadal é sempre o froito que hai no ventre da muller.
Ti que inventas tenrura e xoguetes para dar,
ti que inventas bonecas e tamén trens de luar,
e mentes ao teu fillo por non os poder comprar
es meu irmán, amigo
es meu irmán.
E ti que a túa fame no escaparate ves
rebandas de tristeza no alegre roscón de reis
pos un sabor amargo en cada doce que eu comprei
es meu irmán, amigo
es meu irmán.
Nadal é en decembro
mais en maio pode ser
Nadal é en setembro
e cando a xente quixer.
Nadal é cando nace unha vida a amencer
Nadal é sempre o froito que hai no ventre da muller.
José Carlos Ary dos Santos
Ningún comentario:
Publicar un comentario